MAŁA ORKIESTRA DANCINGOWA pod dyrekcją Noama Zylberberga gra wczesny polski pop, bez nostalgii rekonstruując dźwięki ukryte pod szumem starej płyty. Dwunastoosobowy skład wykonuje muzykę dwudziestolecia międzywojennego zgodnie z duchem czasów, z której pochodzi. Korzystając z oryginalnych nagrań, orkiestra przygotowuje aranżacje utworów w takiej postaci, w jakiej zostały skomponowane i wykonuje je zachowując wierność stylowi. W 2018 roku, orkiestra wydała swój debiutancki album.

Mała Orkiestra Dancingowa (Small Dance Orchestra), under the direction of Noam Zylberberg plays early Polish pop. The twelve-piece ensemble plays the music of the interwar period Warsaw in a nostalgia-free manner, using surviving recordings to reconstruct songs in their original arrangements and perform them, remaining faithful to the original style. The orchestra has released its debut album in 2018.

 

BIG BAND FABRYKA WEŁNY to nowa inicjatywa muzyków z regionu łódzkiego, którzy założyli dużą orkiestrę jazzową.

Dlaczego orkiestra nazywa się „Fabryka Wełny”?

– Ponieważ siedzibą Big Bandu jest hotel o tej samej nazwie i dla podtrzymania dawnych tradycji włókienniczo-muzycznych Pabianic. Jak wiadomo, jazz (lub swing), ku któremu nasz zespół zdecydowanie się skłania, narodził się na polach bawełny, a pod „naszym dachem”, czyli w murach Hotelu Fabryka Wełny mieściła się kiedyś fabryka bawełny…

Dlaczego w Pabianicach?

– Są dowody, że to miasto nazywało się kiedyś Pobawianice – chyba nie bez powodu? Co do muzyki, można z dużą dozą prawdopodobieństwa podejrzewać, że gdyby hotel Fabryka Wełny inaugurował swoją działalność 20 lat temu, za pulpitem dyrygenckim stałby pabianiczanin Henryk Debich, a przy fortepianie siedziałby inny pabianiczanin, Karol Nicze.

Co stanowi o niewątpliwej wyższości big bandu nad innymi orkiestrami?

– To, że przy orkiestrze symfonicznej nie da się tańczyć, a przy tanecznej nie da się wysiedzieć. Za to przy big bandzie – pełna wolność i dowolność!

Orkiestra jest formacją gościnną, z otwartym sercem i ramionami witamy różnych muzycznych imigrantów, którzy zechcą z nami pograć lub pośpiewać.

Skład zespołu to klasyczny big band: saksofony, puzony, trąbki i sekcja rytmiczna. Wśród naszych muzyków mamy nauczycieli akademickich, muzyków Filharmonii Łódzkiej, Teatru Wielkiego i Teatru Muzycznego w Łodzi, członków wielu znanych polskich zespołów jazzowych i rozrywkowych.

Repertuar Big Bandu to przede wszystkim muzyka swingowa, staramy się, żeby nasi słuchacze mogli usłyszeć „na żywo” muzykę ze „złotej ery jazzu” z połowy ubiegłego wieku, kiedy to grały słynne orkiestry Benny Goodmana, Counta Basiego, Duka Ellingtona czy Woody Hermana.

Zapraszamy na koncerty, zapraszamy na parkiet, zapraszamy na scenę!

 

MATEUSZ SMOCZYŃSKI– skrzypek jazzowy, absolwent Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie Andrzeja Gębskiego. Od 2017 roku prowadzi klasę skrzypiec jazzowych na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Zwycięzca II Międzynarodowego Jazzowego Konkursu Skrzypcowego im. Zbigniewa Seiferta. W rankingu Jazz Top magazynu Jazz Forum został uznany za jazzowego skrzypka roku 2017.  Występował na najważniejszych scenach i festiwalach jazzowych niemal na całym świecie. Współpracował z takimi artystami jak: Branford Marsalis, Bobby McFerrin, Gil Goldstein, Richie Beirach, Glen Moore, Tomasz Stańko, Zbigniew Namysłowski, Urszula Dudziak, Vladislav “Adzik” Sendecki, Leszek Możdżer, Janusz Skowron, Kazimierz Jonkisz, Jerzy Maksymiuk, Kayah, Natalia Kukulska, Anna Maria Jopek, Monika Borzym, Aga Zaryan, Grzech Piotrowski, Adam Sztaba i Sebastian Karpiel Bułecka.

LELIWA JAZZ BAND

Założony przez bandżystę Edwarda Wnęka zespół Leliwa Jazz Band powstał w 1978 roku i działa przy Tarnowskim Centrum Kultury. Nazwa zespołu pochodzi od herbu „Leliwa” przynależnego założycielom miasta Tarnowa. Początkowa nazwa Ragtime Capella podkreślała preferowanie ragtimu, lecz z czasem repertuar rozszerzono o standardy jazzu lat 20 i 30. Aranżacje utworów nawiązują do najlepszych tradycji tego gatunku – jazzu nowoorleańskiego, szczególnie zespołów Hot Five i Hot Seven Louisa Armstronga.

Leliwa Jazz Band jest laureatem nagrody „Złota Tarka  2005” zdobytej na XXXV Old Jazz Meeting w Iławie, a także zwycięzcą kilku innych konkursów jazzu tradycyjnego, m.in.: Konkursu im. Bogdana Styczyńskiego (2005), Konkursu „Złoty Skarabeusz” im. Henryka Majewskiego (2006). Wyróżniony nagrodami „Uskrzydlony” (2005) i „Srebrna Róża 2013” za wkład w promocję miasta Tarnowa.

Stosownie do potrzeb zespół występuje w konfiguracji stacjonarnej – z perkusją i kontrabasem, lub w wersji mobilnej (jako marching band) – z tarką i suzafonem.

Zespół LJB corocznie bierze udział w wielu festiwalach w kraju i za granicą. Wielokrotnie odwiedził takie kraje jak: Niemcy, Francja, Czechy, Słowacja, Węgry, Rosja. W 2006 roku zespołowi przypadł zaszczyt reprezentować polski jazz tradycyjny na Euro Jazz Festival – Rueil-Malmaisone pod Paryżem. Zagrał też na 44. Internationales Dixieland Festival  Dresden 2014. Z inicjatywy muzyków zespołu LJB w Tarnowie powstało Tarnowskie Stowarzyszenie Jazzu Tradycyjnego „Leliwa”, które jest organizatorem dorocznego festiwalu „JAZZowy Rynek”.

Leliwa Jazz Band regularnie występuje w jazz-klubie Bombay-Music w Tarnowie prowadzonym przez braci Józefa i Kazimierza Partyków.

Skład zespołu:

1.         Stanisław Stańczyk    –           tp

2.         Józef Partyka             –           tb

3.         Kazimierz Partyka      –           ts, as

4.         Kazimierz Król            –          cl, as

5.         Roman Bartnicki         –           dr, suzafon

6.         Roman Starzec           –           b, tarka

7.         Edward Wnęk             –           bjo, g, aranżacje

 

KUBA BADACH – wokalista, instrumentalista, kompozytor, aranżer, producent muzyczny; lider zespołu Poluzjanci (dawniej Polucjanci) oraz członek grupy The Globetrotters. Od początku poszukiwaniu własnej artystycznej drogi towarzyszyły Kubie sprzyjające okoliczności. Jako niespełna dwunastolatek dołączył do międzynarodowego zespołu musicalu „Peace Child”. Kilka miesięcy później dzięki staraniom p.Ewy Sokołowskiej towarzyszył występom muzyków Big Bandu Wiesława Pieregorólki, śpiewając m.in z Mieczysławem Szcześniakiem, Ryszardem Rynkowskim i Andrzejem Zauchą.

W 1988 roku nagrał pierwszą solowa płytę pt. „Gwiazdkowe Cuda”. Album ten zawierał utwory utrzymane w bożonarodzeniowym klimacie., stworzone przez Wiesława Pieregorólkę do tekstów Jacka Cygana, Jerzego Siemaszka i Sławka Starosty. Na płycie wystąpili również giganci polskiej sceny jazzowej – Henryk Miśkiewicz i Zbigniew Namysłowski. W 1989 roku Kuba wziął udział w prestiżowym koncercie „Artyści dla Rzeczypospolitej”, będącym aktem uznania wykonawców dla nowo powstałego rządu Tadeusza Mazowieckiego. Występ Kuby został entuzjastycznie przyjęty. Warto podkreślić fakt, iż młody artysta został zapowiedziany przez Romana Polańskiego i Michaiła Barysznikowa. 

W 1996 rozpoczął edukację na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie wokalnej, której absolwentem został w grudniu 2000. Podczas studiów brał udział w wielu projektach muzycznych. Współpracował wtedy m.in. z Katarzyną Gaertner, Robertem Jansonem (nagrał z nim dwie płyty: „Trzeci Wymiar” i „Nowy Świat”).

Artysta współpracował również z Ewą Bem, uczestnicząc w trasach koncertowych i nagraniach studyjnych. Wspólna płyta „Mówię tak, myślę nie”, gdzie Kuba wystąpił w roli kompozytora, aranżera i producenta, otrzymała w 2001 roku nagrodę Fryderyka w kategorii „Płyta roku – pop”. Inną, ważną osobą na drodze artysty była Kayah, której przez ponad dwa lata towarzyszy podczas koncertów. Jako zaprzyjaźnieni artyści wspólnie wykonali skomponowany przez Kubę (do tekstu Janusza Onufrowicza) utwór „Najpiękniejsi” , który w 2005 roku ukazał się na dwupłytowej kompilacji artystki „The Best And The Rest”.

W 2002, 2003 i 2006 Kuba brał udział w akcji „Święta, święta”, na okoliczność której skomponował piosenkę „Tak jak śnieg” i zaśpiewał w kwartecie z Mieczysławem Szcześniakiem, Andrzejem Piasecznym i Andrzejem Lampertem cover George’a Michaela w polskiej wersji językowej – „Kolęda dwóch serc”. Na potrzeby programu w 2006 r. wykonał cover „Save the best for last” („Najlepsze dziś wypełni się”).

Aktualnie Kuba współtworzy dwa zespoły.

Pierwszy z nich to quazi-jazzowa grupa The Globetrotters (powstała w 1999 roku), która zagrała ponad 300 koncertów na świecie. E ciągu dziesięciu lat działalności grupa wydała 4 płyty. Oprócz Kuby grupę współtworzą Bernard Maseli – najlepszy polski wibrafonista, od wielu lat utrzymujący się na szczycie rankingu prestiżowego magazynu „Jazz Forum”, wybitny saksofonista Jerzy Główczewski oraz światowej sławy perkusjonista Nippy Noya. 

Drugi zespół to Poluzjanci (dawniej Polucjanci) – grupa powstała w 1995 roku. Zespół tworzy grupa indywidualistów i przyjaciół – Robert Luty – perkusja, Piotr Żaczek – gitara basowa, Przemysław Maciołek – gitara,Marcin Górny i Grzegorz Jabłoński – instrumenty klawiszowe; Kuba Badach – wokal, Janusz Onufrowicz – teksty). W 2000 zespołem wydał debiutancki album zatytułowany „Tak po prostu”. 

W 2002 Polucjanci dali koncert w klubie „Baggot INN” w West Greenwich Village na Manhattanie, a 8 czerwca Polucjanci i Kayah zagrali koncerty w prestiżowej sali „Avery Fisher Hall” w Lincoln Center. Koncert, przygotowany przez Ewę Sokołowską, poświęcony był Andrzejowi Zausze. W 2009 roku został wydany album „Tribute to Andrzej Zaucha. Obecny”, w którym Kuba składa hołd nieżyjącemu już Artyście. W 2010, nakładem Penguin Records została wydana druga płyta zespołu Poluzjanci pt. „Druga Płyta”, a w 2011 trzecia, zatytułowana „Trzy Metry Ponad Ziemią”.

DYSKOGRAFIA

Projekty solowe

1988 Gwiazdkowe cuda (Studio Izabelin) 

2009 Obecny – Tribute to Andrzej Zaucha (Agencja Artystyczna Big Bem oraz Agora SA) 

The Globetrotters

2000 The Globetrotters (Soliton) 

2003 Fairy Tales Of The Trees (Soliton) 

2006 Both Sides (The Globerecords) 

2009 Stop! Don’t Talk (Soliton) 

Poluzjanci (wcześniej Polucjanci) 

2000 Tak po prostu (Sony Music Polska) 

2010 Druga płyta (Penguin Records)

2011 Trzy metry ponad ziemią (Penguin Records)

inne albumy / gościnne występy

1997 Trzeci wymiar – Robert Janson 

1999 Nowy świat – Robert Janson 

2001 Mówie tak myślę nie – Ewa Bem

2002 Zatrzymaj się – Dorota Miśkiewicz

2005 The Best And The Rest – Kayah

2006 Mutru – Piotr Żaczek

2006 Sharmi – Ania Szarmach

2009 Grott Music – Michał Grott

2010 Śrubki – Śrubki[6] 

2010 Utwory kameralne – Paweł Hendrich

2010 Ladies & Gentlemen 2011 – duet z Ania Dereszowską

 

DOROTA MIŚKIEWICZ, absolwentka Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie skrzypiec, bardzo szybko zrozumiała, że jedyny instrument, jakiego potrzebuje, to jej własne struny głosowe. Córka słynnego saksofonisty jazzowego, Henryka Miśkiewicza, rozpoczęła swoją karierę w zespole Włodzimierza Nahornego, z którym nagrała cykl albumów poświęconych polskim kompozytorom: Karolowi Szymanowskiemu, Fryderykowi Chopinowi, Mieczysławowi Karłowiczowi. Ich współpraca trwa od 1995 roku. Umiejętności i wszechstronność wokalistki sprawiły, że zapraszana była do współpracy przez wiele wybitnych osobowiści, takich jak diva z Capo Verde – Cesaria Evora, czy Stefano Bollani i

Nigel Kennedy, a także Jan „Ptaszyn” Wróblewski, Wojciech Młynarski, Tomasz Stańko, Grzegorz Turnau, z którym nagrywa i koncertuje regularnie od 2005 roku, oraz wielu innych. Można ją było również usłyszeć w duecie z Jerzym Wasowskim!

Pod swoim nazwiskiem nagrała siedem albumów: „Dorota Miśkiewicz Goes to Heaven – Zatrzymaj się” (2002), „Pod rzęsami” (2005), „Caminho” (2008), „Ale” (2012), nagrany z zespołem Kwadrofonik „Lutosławski, Tuwim. Piosenki nie tylko dla dzieci” (2013), „Best of” (2016) czy „Piano.pl” (2016) będące rejestracją wyjątkowego koncertu, do którego artystka zaprosiła kilkunastu pianistów polskich, m.in. Leszka Możdżera,

Andrzeja Jagodzińskiego, Marcina Wasilewskiego. To pierwsza w jej dorobku płyta nagrana live i wydana na DVD.

Jest wokalistką  wciąż poszukującą, eksperymentującą z jazzem, popem, muzyką brazylijską, bałkańską (piosenka „Jovano Jovanke” czyli “Anna Joanna”), afrykańską (duet z Cesarią Evorą), czy poważną (płyty z Włodzimierzem Nahornym oraz Kwadrofonikiem). Jest także autorką i kompozytorką wielu piosenek, które wykonuje. Jako ambasadorka wspiera kampanię społeczną Legalna Kultura.

ALCHEMIK ORCHESTRA

Alchemik Orchestra jest kontynuacją działań legendarnej grupy Alchemik założonej przez Grzecha Piotrowskiego w 1997 roku. Po płycie „Sfera szeptów” – Alchemik, na której pojawila się kameralna orkiestra smyczkowa, Piotrowski koncertuje z Alchemik Orchestrą, która wchodzi również w skład World Orchestra.

GRZECH PIOTROWSKI

Kompozytor, saksofonista, producent muzyczny, aranżer.Artysta balansujący na krawędzi muzyki filmowej, klasycznej, jazzu, etno, roots, otwartej improwizacji. Ukończył prestiżowy Wydział Jazzu i Muzyki Rozrywkowej w Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie saxofonu.Twórca World Orchestry (www.worldorchestra.org), właściciel Alchemik Records oraz sieci koncertowej Jazz in Poland (www.jazzinpoland.com) Nominowany trzy-krotnie do Fryderyków 2012, 2013 oraz nagrody Mateusz 2012 (Polskie Radio).

Zdobywca Grand Prix na Hoeilaart Jazz Festivalu w Belgii w 1998 roku, Grand Prix na festiwalu Dwa Teatry w Sopocie za muzykę do spektaklu „Saksofon Basowy” Skvoreckiego, oraz pierwszych miejsc na festiwalach “Jazz Nad Odrą”, “Pomorska Jesień Jazzowa”, “Jazz Juniors”.W swojej karierze założył zespoły: World Orchestra (działa od 2010 r.), Alchemik, Oxen, Dekonstrukcja Jazzu, Freedom Nation, Head Up. Artyści, z którymi współpracuje to m.in.: Theodosii Spassov, Ruth Wilhelmine Meyer, Bulgarian Voices Angelite, Karen Edwards, Arild Andersen, Jon Christensen, Eivind Aarset, Terje Isungset, Marcin Wasilewski, Sainkho Namtchylak, Liz Rosa, Sadia Youssouf, Espen Leite, Lars Andres Haug, Akku5, Vladiswar Nadishana, Azat Bikchurin, Michał Barański, Robert Luty, Sebastian Wypych, Bram Stadhouders, Rahul Pophali, Siergiej Starostin, Taisia Krasnopevtseva, Atom String Quartet, Sebastian Karpiel Bułecka, Wu Wei, Sinikka Langeland, Marcel Comendant, Jeno Lisztes, Rafał Sarnecki, Wiesław Pieregorólka, Big Collective Band.

Albumy solowe i zespołowe (jazz, art) :

Grzech Piotrowski – Six Seasons (2016)
Grzech Piotrowski – One World (2015)
World Orchestra – Live in Gdańsk (CD/DVD) (2013)
Grzech Piotrowski – World Orchestra (2012)
Grzech Piotrowski – Archipelago (2011)
Nor-Pol Bridge (2011)
Akku 5 – (Norway-Norcd 2011)
Karuzela Group / Norway (2011)
Karuzela Group / Poland (2010)
Grzech Piotrowski – Emotronica (2009)
Grzech Piotrowski – Sin (2005)
Alchemik – Dracula in Bucharest (2004)
Soundtrack – Powiedz to Gabi (2003)
Oxen – Nexo (2002)
Alchemik – Sfera szeptów (2001)
Freedom Nation – Free At Last (2000)
Alchemik – Acoustic Jazz Sextet (1999)
Head Up – Epka (1997)

Ważniejsze produkcje muzyczne (inne gat.) :

Nowe Pokolenie 1444 – (2014)
Pamiętnik Pani Hanki (2013)
Pati Cze – Ego (2013)
Borys Szyc – Feelin’ Good (2009)
Kwartet Rampa – Młynarski Jazzowo (2009)
Krzysztof Krawczyka – Warto żyć (2009) – złota płyta
Marysia Starosta – Maryland (2008)
Osiem Błogosławieństw (2008)
Tamara Gee – The Power Of Soul (2007)
Afromental – The Breakthru (2007)
Joanna Lewandowska – Najwcześniej później (2006)
Joanna Dark – Dark Night (2005)
Dekalog Hip Hop (2005)
Perfect – Symfonicznie – platynowa płyta (2002)
Szansa na sukces – Kolędy (2000)
Robert Rozmus – Wniebowzięty (1999)

IŁAWA GOSPEL SINGERS to inicjatywa, która wiele lat leżakowała w głowach założycieli, z różnych przyczyn nie mogła doczekać się realizacji. Wreszcie pod koniec 2014 roku coś drgnęło: teraz albo nigdy! W jedno popołudnie przygotowane ogłoszenie o naborze i… czekanie… „Czy w Iławie, jest jeszcze ktoś, kto chciałby śpiewać gospel?” Szybko okazało się, że tak! 

IGS to kilkunastoosobowy zespół, który powstał w styczniu 2015 r. z inicjatywy Magdaleny i Michała Wróblewskich. Tworzą go amatorzy i profesjonaliści (chórzyści, soliści oraz instrumentaliści), których połączyła muzyczna pasja oraz chęć głoszenia Ewangelii czyli Dobrej Nowiny o zbawieniu w Jezusie Chrystusie. Jako, że idealną formą realizacji tych dwóch potrzeb jest właśnie muzyka gospel, na niej IGS oparł swój styl wykonawczy. Zespół pracuje w duchu ekumenizmu, współpracuje z przedstawicielami różnych wyznań chrześcijańskich. W czasie większych koncertów chórzystom i solistom może towarzyszyć zespół instrumentalny.

IGS rozpoczął działalność koncertową już po czterech miesiącach od zakończenia naboru do zespołu. Zadebiutował 31 maja 2015 r. podczas Chrześcijańskiego Dnia Animacji Rodzin DAR w Iławie. W ciągu kolejnych miesięcy pierwszego roku istnienia wystąpił jeszcze kilkunastokrotnie: uświetniał różne uroczystości i wydarzenia w regionie, organizował lub dawał koncerty w różnych miastach Polski północno-wschodniej, a także niósł nadzieję i radość, śpiewając dla pacjentów szpitala czy małych, wiejskich społeczności. Kolejny rok działalności zespołu otworzyło nagranie live w studiu koncertowym Polskiego Radia Olsztyn, którego emisja odbyła się w czasie Świąt Wielkanocnych 2016. IGS był również bohaterem reportażu przygotowanego i wyemitowanego w lutym 2016 r. przez TVP3 Olsztyn.

Dyrygentem, aranżerem i akompaniatorem zespołu jest Michał Wróblewski. Naukę i doskonalenie techniki wokalnej członków IGS wspiera także pedagog muzyczny Joanna Nehring-Roszkowska.

Repertuar zespołu to zarówno standardy muzyki gospel, jak i współczesne utwory polskich i zagranicznych kompozytorów tego nurtu. Część anglojęzycznych pieśni jest także wykonywana w oparciu o autorskie tłumaczenia IGS.

Poza prowadzeniem działalności koncertowo-ewangelizacyjnej Iława Gospel Singers będzie organizował oraz uczestniczył w festiwalach i warsztatach muzyki gospel. Aby ułatwić formalną stronę prowadzenia działalności, w lutym 2017 r. powołano do istnienia Stowarzyszenie Gospel nad Jeziorakiem.

ATOM STRING QUARTET to jeden z najbardziej intrygujących kwartetów smyczkowych na świecie, należący do grona najlepszych wykonawców jazzowych w Polsce. Zespół łączy możliwości kwartetu smyczkowego (czyli dwojga skrzypiec, altówki i wiolonczeli) z szeroko rozumianą improwizacją. Ten najbardziej klasyczny i utrwalony w tradycji muzycznej skład zespołu kameralnego to dla artystów punkt wyjścia do poszukiwań nowych rozwiązań brzmieniowych i formalnych.  Trudno w sposób jednoznaczny określić styl muzyczny grupy. W jej twórczości – oprócz jazzu – słychać inspiracje polskim folklorem, muzyką z różnych regionów świata, a także muzyką współczesną i klasyczną.

Kwartet powstał w 2010 roku w Warszawie, tworzą go skrzypkowie: Dawid Lubowicz i Mateusz Smoczyński, altowiolista – Michał Zaborski oraz wiolonczelista – Krzysztof Lenczowski. Wszyscy są absolwentami Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina). Od momentu zdobycia Grand Prix XIII Bielskiej Zadymki Jazzowej w 2011 roku zespół stale gości na największych światowych festiwalach muzycznych m.in.: Berliner Jazztage, Jazz Baltica, Leipziger Jazztage, Cairo Jazz Festival, Katara European Jazz Festival, Festival Veranos de la Villa Madrid, Gaume Jazz Festival, Manchester Jazz Festival, Jazzycolors Festival Paris, Salzburger Festspiele, Jazz Jamboree czy Solidarity of Arts. Atom String Quartet jest także pierwszym polskim zespołem, który dwukrotnie wystąpił na europejskich targach jazzowych jazzahead! w Bremie (2015 i 2018).

Zespół nagrał cztery autorskie płyty: wyróżnioną nagrodą polskiego przemysłu fonograficznego „Fryderyk” w kategorii Jazzowy Fonograficzny Debiut Roku – “Fade In” (2011), “Places” (2012) za którą otrzymał „Fryderyka” w kategorii Album Roku – Muzyka Jazzowa oraz “AtomSPHERE” (2015), która była nominowana do „Fryderyka” 2016 w kategorii Album roku muzyka jazzowa. Wszystkie płyty ukazały się nakładem wytwórni Kayax. W 2017 roku ukazał się czwarty album zespołu „Seifert”, na którym znalazły się kompozycje wybitnego polskiego skrzypka jazzowego – Zbigniewa Seiferta w interpretacji muzyków kwartetu. Wydawcą płyty jest Fundacja im. Z. Seiferta. Album otrzymał nominację do nagrody „Fryderyk” 2017 w kategorii Album roku muzyka jazzowa.

Szczególny wymiar przybrała współpraca ASQ z NFM Orkiestra Leopoldinum, której efektem są dwa albumy: „Made in Poland”, na którym obok kompozycji Karola Szymanowskiego, Grażyny Bacewicz i Mikołaja Góreckiego znalazły się utwory Krzysztofa Lenczowskiego („Iława” i „Namysłowiak”) oraz Dawida Lubowicza („Ballada o śmierci Janosika”) oraz „Supernova”, zawierająca premierowe, napisane specjalnie na tę okazję kompozycje muzyków kwartetu oraz utwór „Concerto Rosso na kwartet smyczkowy i orkiestrę smyczkową” Hanny Kulenty-Majoor, dedykowany obu zespołom. Oba krążki zostały uhonorowane nagrodą „Fryderyk”: „Made in Poland (2017) w kategorii Album roku muzyka symfoniczna i koncertująca, zaś „Supernova” (2018) kategorii Album roku – muzyka współczesna.

Istotne miejsce w dyskografii zespołu zajmują albumy koncertowe ze specjalnymi projektami, takie jak: Leszek Możdżer and Friends “Live in Berlin Philharmonic III”, Grzech Piotrowski World Orchestra “Live in Gdańsk”, String Big Band “Live in Trójka”, oraz Dorota Miśkiewicz “Piano.pl”. Muzycy Atom String Quartet są regularnie zapraszani do udziału w sesjach nagraniowych innych artystów, można ich usłyszeć na płytach: Zakopower („Drugie pół”), Kayah („Transoriental Orchestra” i „Gdy pada śnieg”), Natalia Kukulska („Ósmy plan”), Cezariusz Gadzina („The Fifth Element”), Rafał Grząka („Atom Accordion Quintet”), Grażyna Auguścik („Inspired by Lutosławski”), Tomasz Wendt („Behind The Strings”).

Atom String Quartet jest laureatem wielu nagród, min.: “Grand Prix Stowarzyszenia Melomani” w kategorii Nadzieja Melomanów (2010) i Zespół roku (2016), “Złote Gęśle” na XV Festiwalu Folkowym Polskiego Radia Nowa Tradycja (2012) oraz „Mateusza Trójki” (2015) w kategorii Muzyka Jazzowa – Wydarzenie. Od początku swojej działalności muzycy Atom String Quartet zajmują wysokie miejsca w plebiscycie Jazz Top magazynu “Jazz Forum”, w tym wielokrotnie pierwsze miejsce w kategorii Zespół Akustyczny.

W sezonie 2017/2018 Atom String Quartet był artystą-rezydentem Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie.

Kwartet współpracował z takimi artystami jak: Branford Marsalis, Bobby McFerrin, Gil Goldstein, Vladislav „Adzik” Sendecki, Mino Cinelu, Paolo Fresu, Leszek Możdżer, Lars Danielsson, Zohar Fresco, Jerzy Maksymiuk, André Ochodlo, Urszula Dudziak, Anna Maria Jopek, Marek Moś, Natalia Kukulska, Kayah, Aga Zaryan, Janusz Olejniczak, Krzesimir Dębski, Adam Sztaba, Grzech Piotrowski, Krzysztof Herdzin, Andrzej Smolik, a także zespołami: AUKSO Orkiestra Kameralna Miasta Tychy, NFM Orkiestra Leopoldinum, Orkiestra Sinfonia Varsovia, Sinfonietta Cracovia, Radomska Orkiestra Kameralna, Orkiestra Filharmonii Szczecińskiej, Elbląska Orkiestra Kameralna, World Orchestra Grzecha Piotrowskiego, Sinfonia Viva, Kapela Góralska Sebastiana Karpiela-Bułecki.

ZBIGNIEW NAMYSŁOWSKI – jeden z najbardziej znanych polskich jazzmanów. Multiinstrumentalista – z wykształcenia wiolonczelista, z wyboru puzonista, saksofonista altowy i sopranowy, flecista a także wyśmienity kompozytor i aranżer. Osierocony w czasie okupacji, wychowywany był przez babkę Julię Żeromską, która zadbała o jego muzyczną edukację. Początkowo mieszkał w Krakowie, gdzie ukończył PSM w klasie fortepianu. Po przeprowadzce w 1954 do Warszawy, kontynuował naukę w Średniej Szkole Muzycznej w klasie wiolonczeli. W 1955 zadebiutował na koncercie jako pianista jazzowy w zespole Five Brothers, utworzonym w studenckim klubie Hybrydy. Był to jedyny występ tego zespołu.

W 1956 został puzonistą amatorskiego zespołu dixielendowego Mieczysława Wadeckiego, a następnie przeniósł się do Modern Dixielanders pianisty Witolda Krotochwila (z perkusistą Jerzym Bartzem, klarnecistą Włodzimierzem Kruszyńskim, basistą Zdzisławem Orłowskim, saksofonistą Bogusławem Rudzińskim i kornecistą Bohdanem Styczyńskim). Z zespołem tym młody puzonista wziął udział w Przeglądzie Studenckich Zespołów Jazzowych we Wrocławiu, gdzie indywidualnie zdobył wyróżnienie. Namysłowskiego intrygowały jednak ambitniejsze strony jazzu. W 1957 związał się jako wiolonczelista z bardzo jak na tamte lata nowatorskim zespołem Krzysztofa Sadowskiego Modern Combo i w tym samym roku z grupą wystąpił na legendarnym festiwalu jazzowym w Sopocie ’57. W 1958 powrócił do puzonu i wstąpił w szeregi Hot Club Melomani, by wraz z nimi wziąć udział w historycznym wydarzeniu, jakim był pierwszy koncert jazzowy w warszawskiej Filharmonii Narodowej. Wziął także udział w pierwszym po wojnie wyjeździe polskich jazzmanów do Europy Zachodniej. W szeregach Polish All Stars grał w Danii, a zespołem Modern Dixielanders we Francji. Jako puzonista dixielandowy grał do 1959 m. in.:z zespołami Traditional Jazz Makers, New Orleans Stompers i Zygmunta Wicharego. Na festiwalu Jazz Jamboree ’59 Namysłowski wystąpił w podwójnej roli: jako puzonista Modern Dixielanders oraz saksofonista Modern Jazz Group.  Jako pierwszy polski muzyk jazzowy nagrał za granicą płytę:W 1967 londyńska wytwórnia Decca zarejestrowała płytę „Zbigniew Namysłowski Modern Jazz Group: Lola”. Wziął udział w realizacji historycznego filmu „Kalatówki ’59”. W 1965 J. Berendt zaprosił go do udziału w swoim dokumentalnym obrazie kręconym na zlecenie telewizji zachodnioniemieckiej „Jazz aus Polen”. Przez wiele lat Namysłowski był artystą, który nie tylko kreował nowe jazzowe stylistyki, ale promował muzyków, którzy w jego zespołach zdobywali największe, muzyczne doświadczenie (np.Cz. Bartkowski, L. Możdzer, S. Kulpowicz).

W 1978 roku Namysłowski szukając szerszej perspektywy dla swojego jazzu wyjechał do USA. Przede wszystkim koncertował z Michałem Urbaniakiem i Urszulą Dudziak, ale nie stronił też od autorskich koncertów i nagrań. Z własnymi zespołami koncertował na najważniejszych festiwalach jazzowych w kraju i za granicą. Zasadniczy wpływ na stylistykę muzyki Namysłowskiego ma jego fascynacja polskim folklorem oraz znajomość sonorystyki amerykańskiego jazzu. Jego styl gry odznacza się swoistym, intensywnym żarem i napięciem i przypomina do pewnego stopnia Jackiego McLeana i Mike’a Osborne’a. Znajdziemy w muzyce Namysłowskiego, zarówno w kompozycjach jak i improwizacjach wiele śladów polskiego folkloru. Pod koniec lat 70. i na początku 80. porzucił co bardziej awangardowe elementy swego stylu i nie roniąc nic ze swej indywidualności zaczął posługiwać się elementami jazzu rock-fusion. Pod koniec lat 80. Namysłowski powrócił do hardbopowego mainstreamu, roniąc może nieco młodzieńczego zapału, zachowując jednak szczerość wypowiedzi i inwencję. Choć jazz Namysłowskiego poddawany jest nieustannym zmianom to jego charakterystyczny styl, ”jazzowo-słowiańskie” kompozycje i perfekcja wykonawcza doskonale precyzują „jazz Namysłowskiego”. Z dużym uznaniem spotkały się w ostatnich latach wspólne nagrania Namysłowskiego z zespołem górali oraz album z jazzującą muzyką W. A. Mozarta zrealizowaną z Woytkiem Mrozkiem. ( żródło: www.avip.pl)